تاثیر درمان مبتنی بر رویکرد دلبستگی کودک محور بر علائم افسردگی و کیفیت دلبستگی پسران مقطع ابتدایی

چکیده پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر رویکرد دلبستگی کودک محور بر کاهش علائم افسردگی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی انجام شده است. پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با گروه آزمایش وکنترل است. جامعه آماری شامل کلیه پسران مقطع چهارم و پنجم شهر اصفهان در سال 1390 بود. نمونه مورد بررسی در این پژوهش 30 نفر از دانش آموزان پسر افسرده مقطع چهارم و پنجم دبستان بودند که بر اساس نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل گمارده شدند. به منظور سنجش میزان افسردگی کودکان از پرسشنامه افسردگی کودکان (cdi) (کواکس، 1981) و به منظور سنجش میزان دلبستگی کودکان، از پرسشنامه کیفیت دلبستگی به والدین و همسالان فرم تجدید نظر شده برای کودکان (ippa-r) (گالون و رابینسون، 2005) استفاده شد. مداخلات شامل 6 جلسه بود که بر اساس درمان مبتنی بر دلبستگی کودک محور تدوین شده بود و بر روی کودکان گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. دادههای به دست آمده از طریق آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، درمان دلبستگی کودک محور به طور معناداری موجب کاهش افسردگی و ابعاد آن (05/0p<) و همچنین افزایش کیفیت دلبستگی و ابعاد آن (05/0p<) در گروه آزمایش می گردد.